Με αφορμή τη σημερινή επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών και φοιτητριών του Πολυτεχνείου, ήθελα να αναφερθώ στην έννοια της εξέγερσης και στο πώς αυτή πραγματώνεται σήμερα. Η ελευθερία από μία τυραννία ήταν και παραμένει απώτατος στόχος και είναι αυτή που έχει παράξει τις ελεύθερες κοινωνίες, στις οποίες ζούμε σήμερα. Η εξέγερση πριν από 48 χρόνια είχε ακριβώς αυτόν τον σκοπό. Όμως, από τότε, και ενώ σε όλο τον κόσμο γίνονται εξεγέρσεις ενάντια σε διάφορα καθεστώτα, βιώνουμε και άλλες μορφές καταπίεσης.

Μορφές ενάντια στις οποίες δεν μπορούμε πραγματικά να εξεγερθούμε με την έννοια του μαζικού κινήματος ή της επανάστασης. Και αναφέρομαι στην ποικιλότροπη ψυχολογική καταπίεση, με την οποία εδώ στο Roots Wellness Center, ασχολούμαστε κατά κόρον. Και γι’ αυτό σήμερα μαζί με τον αγώνα της 17^ης Νοεμβρίου 1973, θα ήθελα να τιμήσω και να δώσω τα εύσημα και σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν την προσωπική τους εξέγερση, ή και επανάσταση ακόμα, ενάντια στις προσωπικές τους δυσκολίες, στα προσωπικά τους κωλύματα και κυρίως ενάντια στον φόβο, μια και είναι ο φόβος που θρέφει και συντηρεί συν τοις άλλοις και τα πολιτικά καθεστώτα σαν αυτό του της δικτατορίας. Είναι καθημερινός ο αγώνας τους, λοιπόν, και εύχομαι να ευοδωθούν οι προσπάθειές τους. Δεν θα τους γράψει η Ιστορία, αλλά θα φτιάξουν τη δική τους πιο γόνιμη και λειτουργική ιστορία.