Βασίλης Μανουσάκης, Phd, Msc

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας -Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός

Ονομάζομαι Βασίλης. Γεννήθηκα στην Αθήνα, κατάγομαι από την Κρήτη, και κυριολεκτικά από μικρό παιδί ήμουν με ένα λογοτεχνικό βιβλίο στο χέρι. Καταβρόχθιζα δεκάδες βιβλία στο δημοτικό σχολείο και ιδιαίτερα με συνάρπαζαν οι ιστορίες του Ιουλίου Βερν, αλλά και άλλων συγγραφέων, που μιλούσαν για ένα ταξίδι υπέρβασης του ήρωα. Και θυμάμαι να αναλύω στο μυαλό μου πάντα τι ήταν αυτό το ταξίδι και τι χρειάζονταν οι ήρωες και ηρωίδες για να τα καταφέρουν. Μεγαλώνοντας αυτή μου την ενασχόληση και αναζήτηση την έκανα επάγγελμα. Έχω διδακτορικό στη λογοτεχνία, με ειδίκευση στην αμερικανική ποίηση και στη διατριβή μου για τη σημασία του μύθου στην ποίηση της Αμερικανίδας ποιήτριας Σίλβια Πλαθ, η βασική θεωρία πάνω στην οποία στηρίχτηκα ήταν αυτή της ψυχανάλυσης. Έτσι, άρχισα να διαβάζω ενδελεχώς θεωρίες του Φρόιντ, του Γιουνγκ, αλλά και κλινικές μελέτες, μια και η ίδια είχε διαγνωστεί με κατάθλιψη και αυτό αντικατοπτρίζεται και στην ποίησή της. Γνώρισα, λοιπόν, την ψυχολογία και την ψυχοθεραπεία μέσα από τη λογοτεχνία. Και όντως μέσα στις τάξεις μου, από την αρχή της διδασκαλίας μου, πάντα αναλύουμε ήρωες, ηρωίδες και ποιητικές περσόνες σαν να πρόκειται για αληθινούς ανθρώπους και θέλουμε να εξερευνήσουμε την ψυχή τους και τα κίνητρά τους. Λίγο αργότερα, ξεκίνησα να γράφω δημιουργικά και έχω ήδη τρεις συλλογές ποίησης και μία διηγημάτων, ενώ διηγήματα και ποιήματά μου έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά, ισπανικά, ιταλικά και αγγλικά σε περιοδικά και ανθολογίες στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Και όταν γράφω δημιουργικά, όμως, η ματιά μου διεισδύει βαθύτερα στον άνθρωπο και τις επιθυμίες και πιστεύω του, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι γράφω ψυχαναλύοντας.

Έτσι, μου ήταν απόλυτα φυσικό να ξεκινήσω ένα δεύτερο μάστερ (μετά από το πρώτο στη λογοτεχνία και σπουδές κινηματογράφου), αυτή τη φορά στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία στο Hellenic American College. Η διατριβή μου είναι στην Αφηγηματική Θεραπεία, η οποία συνδυάζει την προσωποκεντρική προσέγγιση με τη δημιουργική ικανότητα των θεραπευόμενων στη γραφή και την προφορική αφήγηση. Έχει ως βασικό μότο της ότι «ο άνθρωπος δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το πρόβλημα είναι το πρόβλημα», όπως το διατύπωσαν οι ιδρυτές της Γουάιτ και Έπστον το 1993.

Στις συνεδρίες μου δανείζομαι από διάφορες προσεγγίσεις, αλλά εστιάζω κυρίως στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική προσέγγιση, την Αφηγηματική Θεραπεία και τη Θεραπεία μέσω Εκφραστικών Τεχνών. Ταυτόχρονα, εισάγω τεχνικές mindfulness και διαλογισμού, τις οποίες εξασκώ κι εγώ ο ίδιος.

Στόχος μου είναι να ενισχύσω τη δυναμική σου, να ανακαλύψουμε μαζί τι σε αποτρέπει από το να την εκπληρώσεις και να σε βοηθήσω να εκφραστείς και να εξελιχθείς στη ζωή σου.