Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι*
Ο φόβος εκδηλώνεται με πάμπολλους τρόπους. Με αποτρεπτικό άγχος, με αδυναμία απόφασης, με δυσκολία διεκδίκησης, με δισταγμό, με σιωπή προς τους οικείους μας, με λήψη βλαβερών αποφάσεων για τον εαυτό μας, με συμβιβασμό, με υποταγή στη θέληση των άλλων και με αρνητική εικόνα για τον εαυτό μας και τη ζωή μας, μεταξύ άλλων. Είναι ένα πρωταρχικό συναίσθημα που φυσικά στη «φωτεινή» του πλευρά μας αποτρέπει από τις επιταγές της παρόρμησής μας και τους κινδύνους σε συνθήκες «φυγής ή πάλης». Φυσικά, μιλάμε για υγιείς περιπτώσεις. Στη σημερινή εποχή, ο φόβος διασπείρεται με κάθε τρόπο. Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από την ενδεχόμενη κατάρρευση της οικονομίας, από την καθημερινή πάλη του ανθρώπου για τα προς το ζην, από την ανησυχία για το μέλλον. Σχεδόν βομβαρδιζόμαστε από φόβο. Και τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος για να προστατευτεί; Υπάρχουν τρόποι. Να ζητήσει βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας, να εφαρμόζει κριτική σκέψη στην πληροφορία που παίρνει ή να έχει υποστηρικτικό οικογενειακό και φιλικό δίκτυο. Ο φόβος πάντα θα υπάρχει. Η αντιμετώπισή του είναι αυτή που κρίνει το μέγεθος της ευτυχίας στη ζωή μας. Και όσο και να φαίνεται δύσκολο, μπορούμε τελικά να μην αγαπάμε τον φόβο, να μην τον αφήνουμε να νικάει και έτσι να πραγματοποιούμε όνειρα και επιθυμίες, να εκπληρώνουμε τη δυναμική του εαυτού μας.
*Η έμπνευση και ο τίτλος προέρχονται από το τραγούδι «Καινούρια ζάλη» από τις Τρύπες.